حضرت فاطمه زهرا (سلام علیها) و پیراهن خونآلود امام حسین(ع)
فاطمه علیهاالسلام در پیشگاه خدا با قاتلان خود و فرزندانش محاجه خواهد کرد وآنان را در میان مردم محشر محکوم نموده و به عذاب دردناک الهى گرفتارخواهد نمود.
از روایات اسلامى استفاده مىشود، نخستین پروندهاى که در روز رستاخیر رسیدگى مىشود، پروندهى محسن شهید (فاطمه) است، ولى آنچه دل فاطمه علیهاالسلام و شیعیان و محبان اهلبیت را بیشتر مىسوزاند،خاطرهى جانسوز کربلا است، که در آن، امام حسین علیهالسلام را با یارانشبه طور فجیع به شهادت رسانده و سرهایشان را از تنشان جدا نموده و زنان ودختران آنان را با تمامى بىرحمى اسیر کردند... در احادیث آمده است که دختر گرامى پیامبر صلى اللَّه علیه و آله پیرهن خونآلود امام حسین علیهالسلام را در روز قیامت به دست گرفته و خواستار محاکمه و کیفر قاتلان او مىگردد.
(1) از حضرت امام صادق علیهالسلام آمده است که فاطمهعلیهاالسلام را در روز قیامت در قبهاى از نور مىنشانند. در این هنگام،امام حسین به محشر مىآید، در حالى که سربریدهاش را به دست مىگیرد.فاطمه علیهاالسلام از دیدن چنین حالى صیحه مىکشد و مىافتد و تمامپیامبران و خلایق دیگر، از دیدن چنین وضعى به گریه مىافتند، سپس قاتلینامام حسین حاضر و محاکمه مىگردند و آنگاه به کیفر شدیدى مىرسند... (2) وبالاخره در حدیث دیگرى از طریق ابان بن عثمان از امام صادق علیهالسلامنقل شده: چون فاطمه علیهاالسلام به محشر آید، پیرهن خونآلود امام حسینعلیهالسلام را به دست گرفته، عرض مىکند: خدایا! این پیرهن خونآلود حسینمن است و تو خود مىدانى چه جنایاتى در مورد او مرتکب شدهاند. (3) خطابمىرسد: یا فاطمه! تو در نزد من محبوبى هر چه مىخواهى بگو. عرض مىکند:الهى! انتقام خون حسین را بگیر. در این حال آتش جهنم بر قاتلین امام حسینمسلط مىگردد و با انواع عذاب به کیفر مىرساند. (4)
1ـ فرائدسمطین، ج 2، ص 265، ش 533-بحار، ج 43، ص 220، ح 2 و 3: تحشر ابنتىفاطمه یوم القیامه و معها ثیاب مصبوغه بالدم... فتقول: یا عدل احکم بینى وبین قاتل ولدى، قال رسولاللَّه (ص): فیحکم لابنتى و رب الکعبه...
ویل لمن شفعائه خصمائه - و الصور فى حشر القیامه ینفخ
لابد ان ترد القیامه فاطم - و قمیصها بدم الحسین مضمخ
2ـ ثواب الاعمال به نقل جلاءالعیون شبر، ج 1، ص 227.
3ـ فتاخذ قمیص الحسین بن على بیدها مضمخا بدمه و تقول: یا رب هذا قمیص ولدى و قد علمت ما صنع به.
4ـ بحارالانوار، ج 43، ص 224، ح 11
منبع : پایگاه اهل بیت (ع)
http://www.takiye.mihanblog.com/post/333
